در بر خود با مقاومت بیمار چه کنم ؟

در بر خود با مقاومت بیمار چه کنم ؟ هنگامی که دفاع های بیماران را موردتوجه قرار می دهید، احساسش برانگیخته می شود. در واکنش به این امر، بیمار به شدت مقاوم، از طریق استفاده ازدفاع های تاکتیکی غیرزبانی شروع به مقابله با صمیمیت عاطفی می کند.

در این صورت بیمار از تماس چشمی اجتناب می کند و لحن صدای غیرهمکارانه، ضرب کردن دستها و پاها و آویزان نشستن روی صندلی را مشاهده خواهیم کرد. او در پاسخ به سؤالهای شما، ناموفق است، وجود مشکل را نمی پذیرد، دربیان خواسته هایش برای مشارکت در تکالیف درمانی نیز ناموفق خواهد بود.

او دراین شرایط قادر نیست در مورد مثالهای خاص صحبت کند یا احساس خود رابیان نماید. ممانعت بیمار، در درمانگر احساس انتقال متقابل ایجاد می کند.


درمانگر ممکن است از بیمار و مقاومت وی خشمگین شود و یا ممکن است ازمقاومت بیمار چشم بپوشد و سخت تر کار کند. به این ترتیب،جلسه ی درمان از تسلط عملکرد دفاعی خارج شده و تحت سلطه ی انتقال متقابل قرار می گیرد. در این شرایط، به جای شناسایی دفاع، روی چگونگی تعامل بیمار با درمانگر تمرکز کنید.
کار با انتقال متقابل سه مرحله دارد:

  1. شناسایی:

 ابتدا مقاومت را به نحوی که بیمار بتواند آن را مشاهده کند، شناسایی کنید.

  • آشکارسازی:

عبارت است از نشان دادن بها و عملکرد مقاومت به بیمار. به آثار مخرب مقاومت اشاره کنید.

  • مواجهه:

 مواجهه با مقاومت، بسیار کُند پیش خواهد رفت. بیمار در کشمکش است، اومی خواهد با احساسش مواجه شود اما از آن اجتناب می کند. هدف او را مشخص و برجسته کنید تا به سمت بهبود حرکت کند (احساسش را شناسایی کنید و برای انجام عمل، او را تحریک کنید).

به هزینه ی دفاع و رنجی که در اثر استفاده از دفاع متحمل شده است، اشاره کنید و سپس در مورد احساسش نسبت به درمانگر بپرسید. به این طریق شما ازمقاومت او کم می کنید و احساس ناخودآگاهش را برمی انگیزید و راهی برای نفوذ به ناخودآگاه ایجاد می کنید.

در بر خود با مقاومت بیمار چه کنم : دپارتمان پژوهش مرکز مشاوره احیا

[yasr_visitor_votes readonly="false"]

یک دیدگاه برای “در بر خود با مقاومت بیمار چه کنم ؟”

ارسال دیدگاه

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *