درمان از طریق ارتباط با ناخودآگاه و غلبه بر مقاومت
برگرفته از کتاب درمان از راه پیروزی بر مقاومت، تکنیک‌های پیشرفته رواندرمانی
نوشته دکتر آلن عباس
مترجمان: دکتر فرهاد چنگیزی، صدیقه جوکار، زهرا کشفی
رابطه درمان از مؤلفه‌های ناخودآگاه و آگاهانه تشکیل می‌شود. رابطه درمان آگاهانه، اشاره دارد به اهداف مشترک، توافق، تلاش مشترک برای درمان و دیگر اجزای یک فرایند مشترک مؤثر. رابطه درمان آگاهانه، در موارد ناخودآگاه برای پیشرفت در بیماران با مقاومت پایین، ناکافی است؛ نیروی قدرتمند دیگری برای مبارزه با درجات بالای مقاومت، نیاز هست.
کشف اصلی دوانلو، درمان از طریق ارتباط با ناخودآگاه است (دوانلو، 1987). دوانلو هنگام کار با بیماران با مقاومت بالا و برانگیخته‌شده به‌صورت ناخودآگاه، مشاهده کرد که بیماران تصاویر دیداری از بدن‌های مرده یا زخمی، با اشکالی منسجم یا به‌هم‌ریخته، داشتند. او کشف کرد که این مظهری از نیروی محرک در بیماری بود که احساسات و انگیزه‌های ناخودآگاه او به سمت وضعیت هوشیارانه برده می‌شدند تا درمان شود. او این نیرو را، درمان از طریق ارتباط با ناخودآگاه نامید، زیرا عملکرد آن‌ها ارادی نبود و متفاوت با عوامل آگاهانه رابطه درمانی عمل می‌کردند.
در این درمان چه اتفاقی می افتد؟
وقتی درمان از طریق ارتباط با ناخودآگاه در سطح بالا عمل کند، تصویر دیداری ناخودآگاه در حقیقت‌بین جلسات درمانی تجربه می‌شود. بااین‌همه، در درمان از طریق ارتباط با ناخودآگاه متداول‌تر است که احساسات تنها در سطوح جزئی برانگیخته شوند، به‌طوری‌که این مظاهر روشن و آشکار، ناپدید شوند. برای کمک به تشخیص این مظاهر سطح پایین از درمان از طریق ارتباط با ناخودآگاه، تصویر زیر، طیفی از درمان از طریق ارتباط با ناخودآگاه را توضیح می‌دهد (عباس، 2012). هدف درمانگر تشخیص زمان انجام درمان از طریق ارتباط با ناخودآگاه است، نه مخالفت با رابطه یا وحشت ازآنچه ممکن است به وجود آورد.
گشایش اصلی گشایش جزئی افزایش بالا در CTF افزایش متوسط در CTF
| زمزمه‌هایی از رابطه: شناخت مختصر
| خنثی کردن. لغزش‌های زبانی | خشم، اندوه: ارتباط شفاف | خشم و گناه: انتقال تصویر |
”
طیف رابطه درمانی ناخودآگاه
R: مقاومت، UTA: رابطه درمان ناخودآگاه، CTF: احساسات انتقالی پیچیده.
کار به روش درمان از طریق ارتباط با ناخودآگاه
- درمان از طریق ارتباط با ناخودآگاه را در سطوح اولیه آن، انجام دادن: اولین مرحله، انجام درمان از طریق ارتباط با ناخودآگاه است زیرا نمی‌توان به‌طور تصادفی آن را پیش برد یا آن را متوقف کرد. سپس باید بیمار را مجاب کرد تا به درمانگر گوش بسپارد که درمان از طریق ارتباط با ناخودآگاه چیست و چگونه برانگیخته می‌شود. یک مسئله تکنیکی نامتداول در مورد یادگیرندگان تازه‌کار، از دست دادن درمان از طریق ارتباط با ناخودآگاه و به چالش کشیدن آن، به‌جای دنبال کردن آن است. به‌عنوان‌مثال، درمانگر سعی دارد درمان از طریق ارتباطی با ناخودآگاه را به چالش بکشد که به گذشته فرد با پدرش برمی‌گردد: درمانگر به احساسات انتقالی فشار می‌آورد، بنابراین دسترسی به ناخودآگاه را مسدود می‌کند.
- وقتی درمان از طریق ارتباط با ناخودآگاه برانگیخته می‌شود، به بیمار کمک شود تا تجربه هیجانی‌اش را به حداکثر برساند. درمانگر وظیفه برانگیخته کردن این نیروی قدرتمند را دارد.
- بعدازاین که تمرکز روی هیجان صورت گرفت، درمانگر باید آنچه را که یاد گرفته است، برای تقویت درمان از طریق ارتباط با ناخودآگاه به کار ببرد. برای تکرار مطالب، درمانگر باید همه اطلاعات را در عبارت‌های احساسات- اضطراب- دفاع و همه افراد، گذشته و آینده به هم ربط دهد. این کار را با همکاری بیمار انجام داده و مطمئن شود که مطالب با نظر او تصحیح شوند. این ارتباط برقرار کردن باعث تقویت درمان از طریق ارتباط با ناخودآگاه می‌شود و درنتیجه با شناخت عمیق‌تر محرک‌های روانی و روند درمانی بیشتر تقویت می‌شود. این شناخت به درمانگر و مراجع اجازه می‌دهد، تصویری از تمام وجود فرد ترسیم کنند.
- اگر اضطراب و مقاومت از درمان از طریق ارتباط با ناخودآگاه سبقت بگیرند، کار درمانگر این است که دوباره، درمان از طریق ارتباط با ناخودآگاه را تحت‌فشار، چالش و تلاقی را تقویت کند تا احساسات انتقالی پیچیده و درمان از طریق ارتباط با ناخودآگاه دوباره فعال شوند. اگر درمان از طریق ارتباط با ناخودآگاه ضعیف باشد، بیمار سعی خواهد کرد تا در مسیر انتقال قرار بگیرد.
درمان از طریق ارتباط با ناخودآگاه در مقابل بیماری روانی
علائم درمان از طریق ارتباط با ناخودآگاه ممکن است به دلیل اختلال شناختی عمده یا شکست روانی، اشتباه گرفته شوند. در حقیقت، بیماری که ارتباط با ناخودآگاه در او برانگیخته می‌شود، زندگی خوبی دارد. در کل، او خوب کار می‌کند و با دیگران رابطه خوبی برقرار می‌کند و علائم بیماری او کاهش پیدا می‌کنند. در مقابل شکست روانی، نشانه‌های درمان از طریق ارتباط با ناخودآگاه، دارای روابط محرک روشنی هستند که وقتی آشکار شوند، منجر به تجربه احساسات و اثرات درمانی پیچیده‌ای می‌شوند.
احساسات انتقالی پیچیده شامل درک عمیق و ناراحتی نسبت به درمانگر می‌شوند. این احساسات روی مقاومت بیمار تأثیرگذار هستند. درمان از طریق ارتباط با ناخودآگاه، در طیفی از سطوح پایین تا موقعیت غالب بر مقاومت دیده می‌شود. این رابطه درمانی روی احساسات و انگیزه‌های ناخودآگاه تأثیر مثبتی می‌گذارند تا درمان راحت‌تر شود. درمان از طریق ارتباط با ناخودآگاه به نسبت مستقیم با احساسات انتقالی پیچیده، برانگیخته می‌شود: غلبه بر مقاومت باعث تقویت ارتباط با ناخودآگاه می‌شود.
برای خرید کتاب ارزشمند درمان از طریق مقاومت از اینجا اقدام نمایید.
