تهدید و تنبیه می تواند در رشد اخلاقی اختلال ایجاد کند.
پیامدهای منطقی پیامدهای مرتبط با اعمال کودک هستند.
والدین از فرزندان می خواهند که از قوانین پیروی کنند زیرا آنها به فردی مهربان و اخلاقی اهمیت می دهند.
تمرین فرزندپروری حامی خودمختاری به جای کنترل فرزندپروری.
هدف کوتاه مدت والدین اغلب تمرکز بر این است که فرزندانشان به آنها گوش دهند و از قوانین و محدودیت هایی که برای خانواده خود تعیین می کنند پیروی کنند. با این حال، هدف بلندمدت تربیت کودکانی است که واقعاً این قوانین و محدودیت‌ها را درک کنند، و همچنین انگیزه درونی برای مهربانی و انجام کارهای «درست» ایجاد کنند. والدین از فرزندان می خواهند که از قوانین پیروی کنند زیرا آنها به فردی مهربان و اخلاقی اهمیت می دهند – نه فقط به این دلیل که می ترسند ممکن است دچار مشکل شوند.
در تحقیقات به این موضوع درونی سازی گفته می شود. چگونه مطمئن شویم که برای رسیدن به این هدف بلندمدت کار می کنیم؟ آیا استراتژی های انضباطی کوتاه مدت ما می تواند با این هدف بلند مدت تداخل داشته باشد؟
یک مطالعه اخیر به این سوال پرداخته است. محققان دریافتند که وقتی والدین از استراتژی‌های انضباطی خاصی استفاده می‌کنند، احتمال بیشتری دارد که فرزندانی داشته باشند که نشانه‌های اولیه درونی‌سازی قوانین را نشان می‌دهند تا والدینی که از استراتژی‌های متفاوتی استفاده می‌کنند.
چه استراتژی هایی به کودکان کمک کرد تا قوانین را درونی کنند؟
پیامدهای منطقی به جای مجازات های خفیف. پیامدهای منطقی عواقبی هستند که به اعمال کودک مربوط می شوند، مانند برداشتن اسباب بازیی که فرزند شما به سمت خواهر یا برادرش پرتاب کرده است، پایان دادن به وعده غذایی به دلیل بازی با غذای خود، وادار کردن آنها به پاک کردن آشفتگی هایی که به وجود آورده است، یا ترک آن. زمین بازی زمانی که آنها قوانین را رعایت نمی کنند. این نوع پیامدها بیشتر منجر به این می شود که کودکان مسئولیت مشکلی را که ایجاد کرده اند بر عهده بگیرند و به کودکان کمک کنند تا اهمیت قانون شکسته را درک کنند.
تمرین فرزندپروری «حمایت از خودمختاری» به جای فرزندپروری «کنترل کننده». فرزندپروری حامی خودمختاری شامل پذیرش احساسات فرزندتان در مورد یک قانون یا محدودیت، دادن نوعی انتخاب یا مشارکت در تصمیم‌گیری پیرامون قوانین و محدودیت‌ها، و ارائه منطق پشت قاعده یا محدودیت است. کنترل فرزندپروری اغلب شامل تهدید و تنبیه برای وادار کردن فرزند شما به رفتار یا تلاش برای القای گناه یا ترس است. فرزندپروری حامی خودمختاری به کودکان کمک می کند تا قوانین را درونی کنند، در حالی که کنترل فرزندپروری باعث می شود کودکان رفتارهایی را برای خشنود کردن والدین یا اجتناب از گرفتار شدن در دردسر انجام دهند.
درونی سازی چگونه اتفاق می افتد؟
این مطالعه همراه با تحقیقات قبلی نشان می‌دهد که وقتی کودکان در پاسخ به قوانین والدین خود خشم کمتری احساس می‌کنند و همدلی بیشتری می‌کنند، به احتمال زیاد این قانون یا محدودیت را قابل قبول می‌دانند. تحقیقات نشان می‌دهد که هر چه کودکان بیشتر قانون یا محدودیت را بپذیرند، احتمال بیشتری دارد که ارزش‌هایی را که زیربنای این قاعده یا محدودیت هستند درک کرده و درونی کنند. تحقیقات همچنین نشان می‌دهد که عصبانیت در پاسخ به استراتژی انضباط والدین ممکن است در درونی‌سازی اختلال ایجاد کند، زیرا باعث می‌شود کودکان به جای ارزش‌هایی که والدینشان سعی در آموزش آنها دارند، بیشتر درباره ناعادلانه بودن این نظم فکر کنند.
تحقیقات همچنین نشان می‌دهد که هر استراتژی انضباط والدینی که همدلی را افزایش دهد، احتمالاً فرآیند درون‌سازی را افزایش می‌دهد. پیامدهای منطقی و والدین حامی خودمختاری مؤثر هستند زیرا به کاهش خشم و افزایش همدلی در زمینه قوانین یا محدودیت کمک می کنند.
چگونه والدین از این تحقیق استفاده می کنند؟
قبل از استفاده از هر نوع انضباط، به آرامی یک قانون یا محدودیت را به کودک خود یادآوری کنید. به عنوان مثال، اگر فرزند شما در حال پرتاب شن در زمین بازی است، به او یادآوری کنید: “اگر شما به پرتاب شن ادامه دهید، باید زمین بازی را ترک کنیم” قبل از اینکه این نتیجه منطقی را دنبال کنید.
اگر از محدودیتی که شما تعیین می کنید خوشحال نیستند، احساسات آنها را تصدیق کنید. مهم است که به یاد داشته باشید که می توانید محدودیت را حفظ کنید در حالی که هنوز اذعان دارید که ممکن است آن را دوست نداشته باشند. برای مثال، «می‌دانم که دوست ندارید روی صندلی ماشینتان بچسبانید. این برای شما ناراحت کننده است، اما این تنها راه امن برای ما برای سوار شدن در ماشین است.
در صورت امکان به جای تنبیه از پیامدهای منطقی استفاده کنید. پیامدهای منطقی پیامدهایی هستند که توسط والدین ایجاد می‌شوند و به رفتار مربوط می‌شوند و به دنبال آن رفتار منطقی می‌شوند. به عنوان مثال، اگر فرزندتان برادرش را زد، از او بخواهید بازی را متوقف کند تا برایش کیسه یخ بیاورید. اگر آنها به هم ریخته اند، به جای تماشای فیلم با بقیه اعضای خانواده، باید آن را تمیز کنند. تحقیقات نشان می‌دهد که پیامدهای منطقی برای کودکان قابل قبول‌تر است، که باعث می‌شود آنها کمتر باعث عصبانیت و افزایش همدلی شوند.
به آنها فرصت دهید تا نوعی انتخاب داشته باشند یا به نوعی در تصمیم گیری یا حل مسئله شرکت کنند. اگر فرزندتان با محدودیت یا قانونی که شما تعیین کرده اید مشکل دارد، به او فرصت انتخاب بدهید. به عنوان مثال، می توانید بگویید: “ما باید زمین بازی را اکنون ترک کنیم، می توانید پیاده روی کنید یا به ماشین بروید.”
منطق پشت محدودیت را توضیح دهید و در صورت امکان بر تأثیر آن بر دیگران تمرکز کنید. توضیح دلیل (ترجمه: به آنها دلیل قاعده دادن به جای گفتن “چون من اینطور گفتم”) به کاهش خشم کودکان در مورد قانون کمک می کند، که سپس احتمال درونی کردن قانون را افزایش می دهد. علاوه بر این، تمرکز بر نحوه تأثیر این قانون بر دیگران می‌تواند به ایجاد همدلی کمک کند، که برای درونی‌سازی نیز کلیدی است. برای مثال، می‌توانید بگویید: «ما باید اسباب‌بازی‌هایمان را تمیز کنیم، در غیر این صورت ممکن است کسی روی آنها بیفتد و آسیب ببیند». یا، “وقتی آن اسباب بازی را از دست برادرت گرفتی، دستان او آسیب دید و بازی او را قطع کرد.”
از تهدید (“اگر اسباب بازی های خود را تمیز نکنید، همه آنها را دور می اندازم”) یا هر چیزی که به منظور ایجاد ترس یا احساس گناه است خودداری کنید (“چرا همیشه نسبت به برادر کودک خود اینقدر بد رفتار می کنید؟”). این رویکردها ممکن است در لحظه موثر باشند، اما می توانند به عنوان کنترل کننده برای کودکان و افزایش خشم ظاهر شوند، که در نهایت شانس درونی شدن را کاهش می دهد.
جمع بندی
تحقیقات نشان می دهد که والدین باید سعی کنند از راهبردهای انضباطی استفاده کنند که خشم را کاهش می دهد و همدلی را تقویت می کند تا به فرزندانشان کمک کند قوانینی را که تعیین می کنند درونی کنند و در نهایت درست از اشتباه بیاموزند.
