صحبت در مورد افکار خودکشی
بدون شک صحبت در مورد افکار خودکشی چه افکار شما یا دیگران موضوع بسیار دشواری هستند. ناراحتی گسترده در مورد موضوع خودکشی اغلب تا حد زیادی از هنجارهای فرهنگی ناشی می‌شود: در بسیاری از فرهنگ‌ها و مذاهب خودکشی یک تابو است و حتی برخی آن را شرم‌آور می‌دانند. همچنین از نظر احساسی عمیقاً در نظر گرفتن خودکشی (یا ترس از این که عزیزتان در نظر دارد) دردناک است و بسیاری از مردم وحشت دارند که این موضوع را از بین ببرند زیرا نمی خواهند آن احساسات دشوار آشکار شود.
در نتیجه چنین فشارهای اجتماعی و درونی (همراه با ناراحتی بسیاری از مردم در بحث درباره سلامت روان به طور کلی) اکثر مردم از صحبت در مورد افکارخودکشی تردید دارند یا حتی ممکن است از این فکر عمیقاً ناراحت یا مضطرب باشند. کسانی که افکار خودکشی را تجربه می کنند نیز ممکن است به دلیل ترس از فشار بر عزیزانشان سکوت کنند.
اما سکوت فقط انگ خودکشی را تداوم می بخشد و کسانی را که چنین افکاری را تجربه می کنند به انزوای بیشتر سوق می دهد. با وجود چالش‌هایی که دارد، تمایل به پل زدن بر موضوع افکار خودکشی می‌تواند به افراد در معرض خطر کمک کند تا کمک مورد نیاز خود را دریافت کنند و سفر خود را به سمت بهبودی عاطفی آغاز کنند. در هر طرفی از مکالمه که هستید، همیشه بهترین کار این است که تماس بگیرید. حتی ممکن است یک زندگی را نجات دهد.
چگونه از کسی در مورد افکار خودکشی بپرسیم؟
هر کسی که مشکوک است که یکی از نزدیکان خود به خودکشی فکر می کند، باید در مورد آن با آنها صحبت کند. اما البته، گفتن این کار بسیار ساده تر از انجام دادن است. شروع صحبت در مورد افکار خودکشی شخص دیگری می تواند کاری بسیار چالش برانگیز به نظر برسد، و طبیعی است که از این فکر احساس اضطراب یا دلهره کنید.
اما صحبت در مورد افکار خودکشی آشکارا و صادقانه یکی از قدرتمندترین سلاح ها در مبارزه با آنهاست و دانستن اینکه آنها از حمایت و درک دیگران برخوردارند، می تواند به فردی که با افکار خودکشی دست و پنجه نرم می کند، بسیار بیشتر از تصور عزیزشان کمک کند. دهه‌ها تحقیق در مورد خودکشی و حمایت اجتماعی یک چیز را روشن می‌کند: وقتی شک دارید، تماس بگیرید.
من گمان می کنم که عزیزم به فکر خودکشی است، اما نمی دانم چگونه آن را مطرح کنم. و چه باید بگویم؟
بدون شک می تواند دلهره آور باشد که از یک عزیز بپرسید که آیا افکار خودکشی را تجربه می کند یا خیر. اما انجام این کار می تواند به نجات جان آنها کمک کند و حداقل به آنها اجازه می دهد بدانند که شما به آنها اهمیت می دهید. مهم این است که به یاد داشته باشید که هیچ چیز دقیقی برای گفتن وجود ندارد و حتی یک صحبت در مورد افکار خودکشی به مراتب بهتر از عدم گفتگو است.
بسیاری از مردم شروع کردن را با اشاره به علائم هشداردهنده‌ای که مشاهده کرده‌اند مفید می‌دانند – به عنوان مثال، یکی از عزیزان خود از فعالیت‌های روزانه کناره‌گیری می‌کند یا تغییرات ناگهانی در خلق و خوی خود – به جای اینکه از همان لحظه در مورد خودکشی بپرسند. این می تواند دری را برای یک مکالمه بزرگتر باز کند و به هر دو طرف کمک کند احساس راحتی بیشتری داشته باشند. اما هنگامی که گفتگو در جریان است، کارشناسان معتقدند که هیچ ضرری ندارد که مستقیماً بپرسند که آیا آنها به آسیب رساندن به خود فکر کرده اند.
اگر آنها می گویند که به خودکشی یا آسیب رساندن به خود فکر کرده اند، سعی کنید با همدلی و بدون قضاوت گوش دهید. به آنها بگویید که شما در کنار آنها هستید، آنها تنها نیستند و کمک در دسترس است. داشتن منابع در دسترس در طول مکالمه مانند شماره تلفن های خودکشی، یا طرحی برای جستجوی مراقبت های روانی (مشاوره، روان شناس، روان پزشک) می تواند بسیار ارزشمند باشد، زیرا بسیاری از افرادی که به خودکشی فکر می کنند احساس می کنند خسته شده اند و ممکن است ندانند به کجا مراجعه کنند.
به گفته کارشناسان، صرف نظر از اقدامات بعدی، مهم است که بعداً با عزیز خود تماس بگیرید. افکار خودکشی می تواند به سرعت و بدون هشدار کمی بیاید و از بین برود. کسانی که با آن دست و پنجه نرم می کنند از دانستن اینکه یکی از عزیزان از مبارزات آنها آگاه است و در صورت نیاز برای کمک در دسترس است، بسیار سود می برند.
مدرسه روان شناسی. روان بنه
