درمان حمایتگر_بیانگر نیازمند سوپرویژن: چندین نوع شواهد تجربی برای اثبات اثرگذاری رواندرمانی حمایتی-بیانی پویشی وجود دارد. برخی از شواهد از مروری بر مطالعات انجام شده برخروجی های رواندرمانی پویشی به دست آمده است.
در جدیدترین مطالعه، رواندرمانی حمایتی-بیانی پویشی برای درمان بیمارانی استفاده شده که به افسردگی عمده یا مزمن مبتلا بودند. نتایج قابل توجهی به دست آمدند، اگرچه مزایای درمان احتمالاً با تعداد بیماران بشدت بیمار موجود در نمونه محدودشده است. بر اساس ،BDIمقیاس افسردگی همیلتون و مقیاس جهانی برآورد،امتیازات خاتمه بسیار بهتر از امتیازات شروع درمان بودند.
البته بدیهی است که اجرای این درمان تنها بامطالعه ی کتاب راهنما ممکن نیست.روشهای سوپرویژن در دو قالب قرار میگیرند: فردی و گروهی. قالب فردی از جلساتی منظم تشکیل شده که با سوپروایزر به منظور بحث درباره ی نوارهای فرد مورد نظارت که قبلاً توسط سوپروایزر گوش داده شدها ند برگزارمی شود.
قالب گروهی روش جدیدتری برای تمرین است که بر پایه ی یادگیری چگونگی نظارت کردن و مورد نظارت واقع شدن از دیگر درمانگرهایی است که همگی عضو یک گروه همکاران درمانگر هستند بنانهاده شده است. این آموزش شامل تمرین امتیازدهی نمونه ها با CCRT و استفاده از CCRT در رواندرمانی است.
بخش اعظمی از سوپرویژن از ارزیابی تطابق اعمال درمانگر با اصول وتکنیک های کتاب راهنما هم در کاربردهای بالینی و هم در کاربردهای تحقیق بالینی تشکیل شده است. ثابت شده که انواع زیادی از تمرینات میزان تطابق با کتاب راهنما را افزایش می دهند .
دریکی از سیستم های تمرین بالینی، ارزیابهای مستقلی که با کتاب راهنما آشنایی دارند به جلسات گوش می دهند و آنها را ازنظر میزان تطابق با پیشنهادات کتاب راهنما ارزیابی میکنند (دو جلسه در اوایل تمرین و دوجلسه در اواخر تمرین). مقیاس تطابق/مهارت یک مقیاس45موردی است.
که توسط باربر و کریتس-کریستوف ایجادشده است یک مقیاس قدیمی تر با 4ملاک توسط لوبورسکی، مک لِلان، وودی، او برایِن و اویرباخ استفاده شده بود. کسب تجربه در رابطه با این مقیاس تطابق به مربیان امکان می دهد حد پایینی برای تطابق موردقبول مشخص کنند.
