روش های به حداقل رساندن استرس جدایی در پایان درمان :مراجع معمولاً به طورجدی شروع به در نظر گرفتن پایان درمان می کند زیرا اهداف در حال تحقق یافتن هستند.
در این مرحله، ادامه ی درمان کمتر ضروری است. بااین حال، هنگام ی که پایان درمان در نظر گرفته می شود، نحوه ی رفتارمراجع و درمانگر در واکنش به این است که دونفری که برای یکدیگر اهمیت یافته اند ، نزدیک به جدایی هستند .
.1 مراجع و درمانگر زمان پایان درمان را به یکدیگر یادآوری می کنند به طوری که آمادگی آن را داشته باشند. توصیه می شود که درمانگر ساختار زمانی را در این مرحله دوباره توضیح دهد.
2. مراجع و درمانگر درباره ی شرایطی که در آن درمان پایان می یابد صحبت می کنند. توصیه میشود که درمانگر نشانه های اولیه درباره ی شرایط مراجع برای پایان درمان را تشخیص دهد؛ مراحل درمان را علامتگذاری کنید به طوریکه به عنوان نقاط عطف به کار گرفته شوند؛ تشخیص رسیدن به اهداف؛
تشخیص این امر که رسیدن به اهداف به این معنا نیست که همه ی مشکلات از بین رفته اند.
3. درمانگر و مراجع ممکن است امید به دستیابی به اهداف وپایان درمان را از دست بدهند. در این مورد، یکی از طرفین، معمولاً مراجع ممکن است تمایل زودهنگام به توقف درمان داشته باشد. توصیه می شود که درمانگر روش های مقابله با چنین تمایلاتی را خصوصاً از طریق درک انتقال در نظر بگیرد.
4. پس از دستیابی به اهداف، مراجع و درمانگر در رابطه با اینکه آیا اهداف به دست آمده حفظ خواهند شد یا خیر، آیا می توانند جدایی را مدیریت کنند و اینکه آیا مراجع واقعاً برای پایان درمان آماده است یا خیر، نگران م یشوند. توصیه می شود که درمانگر جدایی های پیشین را بپذیرد و ظهور دوباره ی علائم را به عنوان روشی برای مقابله بامعنای پایان درمان تشخیص دهد.
4. درمانگر و مراجع پرسش دربارهی تماس مجدد بعد از پایان درمان را در نظر می گیرند. توصیه میشود که درمانگر اجازه ی تماس مجدد بدهد و با نیاز به درمان مجدد اگر ضروری بود مواجه شود.
5. توضیح مجدد ساختار زمانی
روش های به حداقل رساندن استرس : دپارتمان پژوهش مرکز خدمات روانشناسی و مشاوره احیا
