روش برخورد با دروغگویی کودک در مصاحبه : یکی از اهداف مصاحبه بالینی با کودک، آگاهی از دیدگاه شخصی کودک در مورد رفتار خودش است. بااین حال، گاهی مصاحبه گر متوجه می شود که کودک دروغ میگوید و یا در مورد حقایق اغراق می کند.
یافته ها نشان می دهند که حتی کودکانی که بهنجار محسوب میشوند (مشکلات جدی ندارند،) گاهی دروغ می گویند یا تقلب می کنند.که میزان دروغ گفتن و تقلب کردن در کودکانی که دارای مشکلات بهداشت روان هستند یا نیاز به دریافت خدمات آموزشی ویژه دارند،در مقایسه با کودکان بهنجار، بیشتر است.
با این حال، یافته ها حاکی از این هستند که دروغ گفتن در کودکان، به ویژه کودکانی که با مشکلات هیجانی و رفتاری ارجاع شده اند، رایج است. در خلال مصاحبه های بالینی، دروغ گفتن رایج تر از تقلب کردن است؛ زیرا در خلال جلسه، فرصت کمتری برای تقلب وجود دارد مگر این که، تکلیفی به کودک ارائه شود.
به گفته هاگس وبیکر کودکان به دلایل مختلف در جلسه مصاحبه بالینی دروغ می گویند.کودکان ممکن است از این که پاسخ های آنها به سوال های خاص، ممکن است مایه دردسر شود یا به تنبیه بی انجامد، بترسند. همچنین، ممکن است کودک تلاشکند که خاطرات یا احساس های دردناک یا شرم آور را فراموش نماید.
ممکن استکودک تلاش کند که مصاحبه گر را تحت تاثیر قرار دهد یا به نتیجه یا مزیت خاصی دست پیدا کند.مصاحبه گر می تواند احتمال دروغ گفتن را با شناسایی موقعیت هایی که درآن کودکان دروغ می گویند یا اغراق می کنند، کاهش دهد.
یکی از روشها این است که از پرسیدن سوال های که حاکی از تقصیر هستند، (برای مثال: “تو پول رو برداشتی؟”) یا سوالهای “چرا” (برای مثال: “چرا او را زدی؟”) اجتناب کنید.همچنین، از پرسیدن سوالهایی که پاسخ آنها را از والدین یا معلمان شنیده اید،خودداری کنید.
برای مثال، اگر معلم گزارش کرده است که کودک پولی را از کشوی میز او دزد دیده است، این سوال را مجددا ازکودک نپرسید.کودکان کوچکتر ممکن است دروغ بگویند زیرا قادر به تفکیک واقعیت ازخیال یا احساس های واقعی از رفتارها نیستند یا در بیان تفاوت میان این موارد،دچار مشکل می شوند. مصاحبه گر می تواند در این شرایط، تفاوتها را در قالب کلام برای کودک مطرح کند.
برای مثال، وقتی که کودک اغراق می کند یا چیزی را تعریف می کند که ممکن نیست، می توانید بگویید: “مثل این که دوست داشتی این طوری اتفاق بیافته؟” همچنین، می توانید عبارات کودک را تکرار کنید و سپس درمورد واقعی یا خیالی بودن آن بپرسید. برای مثال: “پس وقتی … حسابی ترسیدی.
این واقعا اتفاق افتاد یا دوست داشتی که این طوری اتفاق بیافته؟” جملاتی مانندسرزنش را بگیرد. مواجه کردن کودک با دروغی که گفته است، ممکن است موجب سکوت وی شود.
روش برخورد با دروغگویی کودک : دپارتمان پژوهش مرکز مشاوره احیا
