تفاوت تحمل و پذیرش در رویکرد ACT : دردیدگاه ACTتحمل هم نوعی اجتناب تجربه ای است!چون بااینکه من ازموقعیت ها اجتناب نمی کنم اما همچنان بااحساسات خودم مبارزه می کنم و ناامیدانه منتظرم تا راهشان رابکشند و بروند. چنین واکنشی اسمش تحمل است نه پ. اگرمن واقعاً احساسات خودم را حتی وقتی که ناخوشایند وناراحت کننده اند بپذیرم دیگر به وسیله آن ها پریشان نخواهم شد.
همگی ما شکست، ناامیدی، طرد شدن و فقدان را تجربه می کنیم و این چیزها دردناک هستند.همه ما تعرض و تنش را در روابطمان تجربه می کنیم. ما زخمی شدن، آسیب دیدن و بیماری را تجربه می کنی.زندگی پر از درد است و وقتی از پذیرش این درد صحبت می کنیم منظور یک راه حل بنیادین و متفاوت برای پاسخ دادن به افکار، هیجانات و خاطرات دردناک است.
نوعی پاسخ دادن که به شما این توانایی را می دهد که بدون درگیر شدن با آن تجربه های دردناک آنها را خوب حس کنید؛ اجازه بدهید بدون این که نشاط زندگی شما را خشک کنند از وجود شما بگذرند و شما را از مسیرهای ارزشمند زندگی تان منحرف نکنند هدف ACTبه زبان ساده خلق یک زندگی غنی، کامل و پرمعنی در حالی است که درد ناگزیراست.
پذیرش آنچه در زمان حال اتفاق می افتد علیرغم اینکه ناخوشایند و نامقبول باشد ونجنگیدن با آن. این آغوش باز به معنای خواستن یا دوست داشتن تجربۀ ناخوشایند نیست انعطاف پذیری توجه یعنی بتوانید که به طور آگاهانه توجه خود را نسبت به جنبه های مختلف تجربه تان هدایت یا متمرکز کنید.
گاهی تمرکز بر حیطه ای کوچک و گاهی بر حیطه ای بزرگ، گاهی تمرکز بر درون خود سا تجربه درونی یعنی هر تجربه ای که تا وقتی به دیگران نگویید به جز شما کسی از آن با خبر نبا شد مثل افکار، احساسات،هیجانات و گاهی تمرکز بر بیرون خود و حرکت بین این حالات.
یک دیدگاه برای “تفاوت تحمل و پذیرش در رویکرد ACT”