خواص دارویی و درمانی کانابینوئید: بررسی مزایای بالقوه درمانی و دارویی کانابینوئیدها جهت درمان اختلالات روان شناختی و روان پزشکی

خواص دارویی و درمانی کانابینوئید: در طول چند دهه گذشته، خواص دارویی کانابینوئیدها به طور سیستماتیک بررسی شده است.

تغییرات ژنتیکی در بین بیماران ممکن است زمینه ساز نتایج متناقض در سراسر آزمایشات بالینی باشد.

هدف قرار دادن سیستم اندوکانابینوئید ممکن است علائم مولتیپل اسکلروزیس را کاهش دهد.

محصولات شاهدانه ممکن است یک گزینه درمانی بالقوه برای برخی از اختلالات عصبی روانی باشد.

خواص روانگردان گیاه شاهدانه هزاران سال است که برای انسان شناخته شده است. تنها در چند دهه گذشته است که خواص دارویی کانابینوئیدها به طور سیستماتیک بررسی شده است. کانابینوئیدهای گیاهی ترکیباتی هستند که به طور مستقیم یا غیرمستقیم بر فعالیت گیرنده های کانابینوئید در بدن انسان تأثیر می گذارند. در حال حاضر، هیچ کس عملکرد این کانابینوئیدها را در بیولوژی گیاهی تعیین نکرده است، با این حال، اکثر گیاه شناسان تصور می کنند که آنها برای محافظت از گیاه در برابر گیاهخواران و همچنین نقش مهمی در رشد نهال ها وجود دارند. انسان ها و همچنین بسیاری از گونه های جانوری دیگر، انواع کانابینوئیدها را تولید می کنند. عملکردهای فیزیولوژیکی طبیعی آنها در انسان کاملاً مشخص نیست، اما مانند گیاهان، نقش مهمی در رشد و توسعه سلول های بنیادی دارند.

بدن دارای حداقل دو گیرنده پروتئینی است که به کانابینوئیدها متصل می شوند. شواهد تکاملی نشان می دهد که کانابینوئیدها مدت ها قبل از ظهور گیرنده هایی که آنها را به هم متصل می کنند وجود داشته اند. مطالعات اخیر نشان داده است که در مغز انسان، کانابینوئیدهای گیاهی که آنزیم آدنیلیل سیکلاز را مهار می کنند، همیشه روانگردان هستند. بسیاری از کانابینوئیدهای طبیعی، و همچنین کانابینوئید مصنوعی N-arachidonoylphenolamine (AM404، متابولیت فعال مسکن بدون نسخه Tylenol) نیز محافظ عصبی در مغز هستند. چندین کانابینوئید، مانند آناندامید درون زا و THC اگزوژن، رشد آمیب ها را کاهش می دهند، مانند Acanthamoeba culbertsoni، عامل آنسفالیت آمیب. مطالعات آینده ممکن است مزایای پزشکی دیگری را که در گیاه شاهدانه پنهان شده است، کشف کنند

پاراگراف‌های زیر آنچه را که در حال حاضر از آزمایش‌های بالینی انسانی درباره فواید درمانی آتی این کانابینوئیدهای مشتق شده از گیاه و انسان می‌دانند، خلاصه می‌کند.

برای درمان صرع

کانابینوئید کانابیدیول، CBD، اثرات ضد تشنجی در مدل های حیوانی صرع ایجاد می کند. در مقابل، اثربخشی آن در آزمایشات انسانی متغیر بوده است. مطالعات اخیر نشان داده است که بیماران دارای گونه های ژنی آلدهید اکسیداز یا دیامین اکسیداز نسبت به CBD واکنش بیشتری نشان می دهند، در حالی که حاملان سایر گونه های ژن به درمان CBD پاسخ نمی دهند. تغییرات ژنتیکی ممکن است زمینه ساز نتایج متناقض در سراسر آزمایشات بالینی باشد. CBD در کاهش تشنج در بیماران مبتلا به کمپلکس توبروس اسکلروزیس موثر بود. اخیراً نشان داده شده است که یک کانابینوئید مصنوعی غیر روانگردان جدید (HU-211) به طور قابل توجهی فعالیت تشنج را کاهش می دهد.

برای درمان مولتیپل اسکلروزیس

در مطالعات بالینی، تجویز خوراکی تتراهیدروکانابینول (THC) اسپاستیسیته عضلانی را در بیماران مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس بهبود بخشید و درد نوروپاتیک را کاهش داد. نوروبیولوژی زمینه ای ام اس ممکن است سیستم اندوکانابینوئید را هدف قرار دهد. تجزیه و تحلیل پس از مرگ مغز بیماران ام اس بیان هر دو گیرنده شناخته شده شاهدانه را کاهش داد. در مطالعات حیوانی، THC می‌تواند باعث بازسازی الیگودندروسیت‌ها، میلین‌سازی مجدد ماده سفید و بهبود عملکرد حرکتی شود. THC همچنین میلیناسیون مجدد آکسونی را در کشت سلولی مخچه آغاز کرد. کانابینوئیدها ممکن است نقش مهمی در درمان علائم ام اس در آینده ایفا کنند

برای درمان درد

مطالعات انسانی با کانابینوئیدها و اثرات آنها بر درد برای چندین دهه انجام شده است. به نظر می رسد هر دو THC و CBD به طور متغیر بر درد مرتبط با شرایط خاص از جمله آرتریت و نوروپاتی های مزمن تأثیر می گذارند. اثربخشی THC بر درد فیبرومیالژیا در آزمایش‌های بالینی با نتایج امیدوارکننده مورد آزمایش قرار گرفت. THC برای درد مزمن در افراد مبتلا به بیماری سلول داسی شکل موثر نبود. در یک مطالعه تصادفی، دوسوکور، کنترل شده با دارونما، اثربخشی THC داخل وریدی بر چندین محرک دردناک در افراد سالم اندازه‌گیری شد. THC هیچ اثر ضددردی از خود نشان نداد.

برخلاف THC، CBD مستقیماً گیرنده های کانابینوئید را در غلظت های فیزیولوژیکی طبیعی تحریک نمی کند. CBD فعالیت ضد التهابی و تعدیل کننده ایمنی را نشان می دهد و مزایای درمانی متوسطی را برای انقباض مزمن عصب سیاتیک (درد نوروپاتیک) و درد التهابی ارائه می دهد. بنابراین، اثربخشی CBD در تسکین درد نشان می دهد که اثرات آن ممکن است از طریق مکانیسم عمل متفاوت از THC باشد. هنگامی که CBD خوراکی در مطالعات بالینی مورد آزمایش قرار گرفت، اثربخشی آن بسیار متغیر بود و اغلب پس از چند روز ادامه درمان ناپدید شد. در یک کارآزمایی تصادفی، دوسوکور و کنترل شده با دارونما، اثربخشی نسخه مصنوعی CBD به عنوان درمان درد اضافی برای استئوآرتریت یا آرتریت پسوریاتیک CBD هیچ اثر درمانی نشان نداد، و همچنین باعث بهبود افسردگی، اضطراب یا نمره کیفیت خواب نشد. . مشکل در نشان دادن اثربخشی THC یا CBD برای درد ممکن است به دلیل تأثیر دارونما بر تجربه درد باشد.

برای درمان اختلالات عصبی و روانی

فعال‌سازی منطقه‌ای مغز، فعالیت الکترودرمال و رتبه‌بندی اضطراب برای تعیین اثرات THC و CBD بر اضطراب استفاده شد. دوزهای بالای THC اضطراب را تشدید کرد در حالی که CBD تمایل به کاهش اضطراب داشت. هنگامی که به بیمارانی که داروهای ضد افسردگی معمولی مصرف می کردند، درمان مکمل CBD پس از چندین هفته درمان خوراکی، امتیاز اضطراب و افسردگی آنها را کاهش داد

یک دوز خوراکی CBD منجر به روندی به سمت کاهش علائم روان پریشی شد، که نشان می دهد CBD ممکن است در کاهش برخی از علائم روان پریشی که به خوبی به داروهای آنتی سایکوتیک معمولی پاسخ نمی دهند، موثر باشد. مایع مغزی نخاعی بیماران اسکیزوفرنی که هرگز از محصولات شاهدانه استفاده نکرده بودند، حاوی سطوح بالاتری از آناندامید کانابینوئید درون زا نسبت به افراد سالم بود و این سطوح با علائم روان پریشی آنها ارتباط منفی داشت. در مقابل، افراد اسکیزوفرنی که به طور مکرر مصرف حشیش را گزارش کردند، سطوح مغزی آناندامید را کاهش دادند. این مطالعه نشان می‌دهد که سطوح درون‌زای کانابینوئیدها در مغز ممکن است در برخی از علائم اسکیزوفرنی نقش داشته باشد و حشیش ممکن است یک گزینه درمانی بالقوه برای اختلالات عصبی روان‌پزشکی باشد

یکی از چالش‌های اصلی برای تحقیقات آینده، طراحی کانابینوئیدهای مصنوعی است که با عمل در مناطق خاص مغز، اما بدون ایجاد اختلالات شناختی قابل‌توجه، مزایای بالینی ایجاد می‌کند. کانابینوئید غیرروان گردان، CBD، شاید به عنوان درمانی برای برخی از بیماری های عصبی نویدبخش باشد.