شرم یک مسئله رایج اما نادیده گرفته شده در بزرگسالان مبتلا به ADHD است.
درمان جامع اغلب شامل درمان ADHD و شرم است.
طرحواره درمانی می تواند با شناسایی و تغییر الگوهای تفکر منفی ریشه دار، شرم را به طور موثر برطرف کند.
کارلوس*، یک مرد متاهل 35 ساله که در بخش مراقبت های بهداشتی کار می کند، در بیشتر عمر خود بدون تشخیص رسمی با علائم اختلال نقص توجه-بیش فعالی (ADHD) دست و پنجه نرم می کند. علیرغم هوش و پتانسیلی که دارد، او پیوسته از انتظاراتش هم در زندگی حرفه ای و هم در زندگی شخصی اش کوتاهی می کند. با این حال، چیزی عمیق تر از این چالش ها در بازی وجود دارد – شرم.
کارلوس که احساس دلسردی، غرق شدن و استرس می کرد، با تشویق همسرش از او کمک گرفت. در حالی که او هرگز مبتلا به ADHD تشخیص داده نشده بود، همسرش مشکوک بود که مبارزات او فراتر از اضطراب یا افسردگی صرف است و احتمالاً شامل تمرکز و مسائل سازمانی است.
پس از یک ارزیابی جامع روانپزشکی، که شامل مروری بر علائم مادام‌العمر و مبارزات فعلی او بود، تشخیص دادم کارلوس مبتلا به ADHD است. توصیه من شروع دارو برای ADHD و شروع درمان برای رفع شرم اساسی او بود.
درک شرم در ADHD بزرگسالان
شرم جنبه ای است که اغلب نادیده گرفته می شود ADHD بزرگسالان. این از یک عمر شکست های درک شده، فرصت های از دست رفته و احساس مداوم عدم اندازه گیری با استانداردهای اجتماعی یا شخصی ناشی می شود. برای کارلوس، این شرم شکل باور به نقص ذاتی او را به خود می گیرد – طرح واره ای اصلی که عمیقاً در روان او ریشه دوانده است.
گفتار درمانی های سنتی اغلب نمی توانند به طور موثر طرحواره های اساسی را که باعث شرم در بزرگسالان مبتلا به ADHD می شوند، رسیدگی کنند. اینجاست که طرحواره درمانی که توسط جفری یانگ ساخته شده است، وارد عمل می شود. طرحواره درمانی طرحواره های ناسازگاری را هدف قرار می دهد که الگوهای عاطفی عمیقاً ریشه دار هستند که در دوران کودکی ایجاد شده اند و همچنان بر افکار، احساسات و رفتارها تا بزرگسالی تأثیر می گذارند.
پرداختن به شرم از طریق طرحواره درمانی
1. مرحله اولیه: درک طرحواره شرم. در مراحل اولیه درمان، من و کارلوس به ریشه های شرمندگی او می پردازیم. ما بررسی می کنیم که چگونه تجربیات دوران کودکی او، همراه با چالش های ADHD، باورهای او را در مورد خودش شکل داده است. با شناسایی محرک ها و باورهای اصلی، پایه ای برای شفا ایجاد می کنیم.
2. فاز میانی: چالش و بازسازی. در اینجا، ما به طور فعال باورهای مبتنی بر شرم کارلوس را به چالش می کشیم. کارلوس با استفاده از تکنیک‌هایی مانند بازسازی شناختی و تمرین‌های تجربی، از جمله تصویرسازی، کار با صندلی و ایفای نقش، یاد می‌گیرد که تحریف‌های موجود در تفکر خود را تشخیص دهد و جایگزین‌های سالم‌تر و سازگارتر آن‌ها را جایگزین کند. این مرحله در شکستن چرخه شرم و سرزنش خود بسیار مهم است.
3. مرحله بعدی: شفا و ادغام. همانطور که کارلوس پیشرفت می کند، ما بر پرورش شفقت و پذیرش خود تمرکز می کنیم. از طریق تمرین‌های تمرکز حواس و بازنویسی تصاویر، کارلوس یاد می‌گیرد که کودک درونی زخمی خود را پرورش دهد و دید متعادل‌تری نسبت به خود ایجاد کند. او شروع می کند به ADHD خود نه به عنوان یک نقص، بلکه به عنوان یک جنبه منحصر به فرد از وجود خود.
سفر
از طریق ترکیبی از مدیریت دارویی ADHD و طرحواره درمانی برای شرم، کارلوس تغییرات قابل توجهی را در زندگی خود تجربه می کند. همانطور که شرمش کم می شود، احساس عزت نفس و اختیار خود را دوباره کشف می کند. این اعتماد به نفس جدید در تمام جنبه های زندگی او نفوذ می کند.
سفر کارلوس نمونه ای از قدرت پرداختن به شرم در بزرگسالان مبتلا به ADHD است. همانطور که شرم او کاهش می یابد، موانعی که او را عقب نگه می دارند نیز کاهش می یابد. عزت نفس او بهبود می یابد و راه را برای رشد و رضایت شخصی هموار می کند. از نظر حرفه ای، او قاطع تر و قاطع تر شده است و بهره وری خود را افزایش می دهد و احترام همکارانش را به خود جلب می کند. مهمتر از همه، ازدواج او شکوفا می شود زیرا او یاد می گیرد که آشکارا و صادقانه با همسرش ارتباط برقرار کند.
سفر کارلوس بر اهمیت نه تنها پرداختن به ADHD با دارو، بلکه همچنین جستجوی درمان موثر برای مقابله با شرم و در آغوش گرفتن پتانسیل واقعی فرد تاکید می کند.
