افزایش نرخ کودک‌آزاری در دوران قرنطینه
مژگان عطار-کارشناس ارشد روانشناسی و بازی درمانگر
طبق آمار انجمن روانشناسی آمریکا، سالانه ۵ کودک در آمریکا به دلیل کودک‌آزاری فوت‌شده و موارد بسیاری این تجربه را پشت سر می‌گذارند.
قرنطینه، با افزایش استرس روی والدین و بچه‌ها، ایزوله شدن و کاهش دسترسی به منابع حمایتی تعداد موارد کودک‌آزاری را افزایش می‌دهد و بعلاوه شدت خشونت را در گروهی که تجربه قبلی کودک‌آزاری داشتند، بیشتر می‌کند.
آمار کودک‌آزاری در کشورهای مختلف متفاوت است. برای مثال در پژوهشی توسط انجمن سلامت کودکان در انتاریو، در حدود یک‌سوم مردان و نیمی از زنان گزارش دادند که در کودکی مورد آزار فیزیکی قرارگرفته‌اند. نرخ آزار جنسی در حدود 22.1 درصد در زنان و 8.3 درصد در مردان گزارش‌شده است. سوءاستفاده‌های احساسی از این هم شایع‌ترند ولی کمتر در آمار به‌حساب می‌آیند. حتی خانواده‌هایی که از بیرون خوب به نظر می‌آیند و روابط دوستانه‌ای دارند هم ممکن است درواقع آزارگر باشند.
ریسک فاکتورهای سوءاستفاده از کودکان
هرچند که هر والدی ممکن است آزارگر باشد، برخی از فاکتورها تأثیر بیشتری در اتفاق افتادن کودک‌آزاری دارند. این فاکتورها عبارت‌اند از:
روبرو شدن با استرس‌های فردی مثل از دست دادن شغل و یا استرس همگانی ناشی از شیوع بیماری
زندگی در محله نامناسب با آمار بیشتر فقر، خشونت و بیکاری
بیش‌ازاندازه ایزوله بودن، مثل زمان شیوع کرونا که افراد دسترسی به هیچ گروه حمایتی ندارند.
تجربه والدگری جدید برای بچه‌های فرزندخوانده یا پرستاری از بچه
درک ضعیف و ناقص از نیازهای کودکان
درک ضعیف از رفتارهایی که متناسب مراحل رشد هستند.
داشتن باورهایی که آزار را توجیه کند: مانند بچه‌ها باید تنبیه شوند تا تربیت شوند.
استرس‌های مربوط به والدگری
تعاملات منفی والد-فرزند
برخی از بچه‌ها نیز بیشتر در معرض کودک‌آزاری قرار می‌گیرند مانند:
بچه‌هایی که نیازهای ویژه دارند.
مشکلات رفتاری یا سلامت روان دارند.
زیر سن ۴ هستند.
باید توجه داشت بچه‌هایی که این ویژگی‌ها را دارند باعث کودک‌آزاری نمی‌شوند بلکه این بچه‌ها استرس بیشتری را در والدین ایجاد کرده و آن‌ها را به سمت رفتارهای آسیب‌رسان سوق می‌دهند.
چگونه کرونا باعث افزایش نرخ کودک‌آزاری می‌شود.
تغییر شرایط زندگی با توجه به ویروس کرونا، فشار و استرس زیادی را به خانواده‌ها وارد کرده است. بسیاری از والدین در حال حاضر درگیر برقراری تعادل بین کار و آموزش فرزندان در منزل هستند و فشار زیادی را برای دستیابی به اهداف هرکدام از این دو فعالیت احساس می‌کنند. این مشکلات و استرس‌ها باعث راه‌اندازی مکانیسم‌های روانی شده و کیفیت رابطه والد-فرزند را کاهش می‌دهد. بعلاوه بسیاری از والدین به دلیل بسته شدن مهدکودک و مدارس و دوری از هسته حمایتی مجبور به گذراندن زمان بسیار زیادی با فرزندانشان هستند درحالی‌که برای این امر آمادگی ندارند. همین موضوع باعث می‌شود آن‌ها زمان‌های اختصاصی و تنهایی برای خود نداشته باشند و فشار بیشتری از قبل تحمل کنند.
بچه‌ها هم در معرض استرس هستند. شرایط پیش‌آمده باعث می‌شود آن‌ها در رفتارهای خود بازگشت به مراحل قبلی رشد را نشان دهند و یا رفتارهای برون ریزانه داشته باشند. والدین ممکن است کنترل خود را از دست بدهند خصوصاً زمانی که نمی‌دانند باید چه برخوردی داشته باشند.
از دست دادن کنترل بر رفتارها، عدم دسترسی به سرویس‌های اجتماعی حمایتگر، مشکلات اقتصادی و نبود نهادهای نظارتی که بتوانند علائم کودک‌آزاری را در بچه رصد کنند باعث افزایش نرخ آزار می‌شود.
باید در نظر داشت که مورد آزار واقع‌شدن، حق هیچ‌کس نیست و کودکانی که در این شرایط قرار می‌گیرند باید بدانند که این اتفاقات به دلیل خطای آن‌ها رخ نداده است. بعلاوه یک کودک وظیفه و قدرت مقابله با کودک‌آزاری را ندارد و این اتفاق باید توسط افراد بالغ صورت بگیرد.
اگر در مراجعین قبلی خود، مورد مشکوک به کودک‌آزاری داشته‌اید، حتماً در این دوران و در صورت عدم مراجعه حضوری والدین، از طریق پیگیری آنلاین جلسات و یا تماس با آن‌ها سعی کنید موقعیت آزار را از بین ببرید. این والدین به حمایت بیشتری نیاز دارند و فرزندانشان در ریسک زیادی قرار دارند.
منابع
· Abramson, A. (2020, April 8). How COVID-19 may increase domestic violence and child abuse. Retrieved from https://www.apa.org/topics/covid-19/domestic-violence-child-abuse
· Child abuse and neglect fatalities 2017: statistics and interventions [PDF]. (2017). Retrieved from https://www.childwelfare.gov/pubPDFs/fatality.pdf
