داروهای محرک درمان ADHD
داروهای محرک درمان ADHD: خیر، درمان ADHD با داروهای محرک اعتیاد و وابستگی ایجاد نمی کند.
بسیاری از افراد مبتلا به ADHD و عزیزانشان نگران اثرات داروهای محرک درمان ADHD هستند.
اغلب این نگرانی ها در مورد انگ اعتیاد است که اغلب به عنوان یک عارضه جانبی بالقوه برای داروهای محرک درمان ADHD مطرح می شود.
دو مطالعه اخیر هیچ خطر بیشتری را برای مصرف مواد یا اعتیاد ناشی از درمان محرک برای ADHD نشان ندادند.
آیا نگران این هستید که اگر برای شما داروهای محرک درمان ADHD تجویز شود، این شما خواهید بود؟ تحقیقات اخیر نشان می دهد که این اتفاق نخواهد افتاد.
علیرغم اثربخشی داروهای محرک تایید شده برای درمان ADHD در تمام سنین، نگرانی شکاکان این است که این داروها اعتیادآور هستند و منجر به اختلالات مصرف مواد می شوند. بسیاری از بزرگسالان مبتلا به ADHD را که در تمرینات روانشناختی خود می بینم که درباره دوگانگی خود در مورد مشاوره دارویی یا حفظ رژیم های دارویی مؤثر صحبت می کنند، به ننگ ناشی از چنین اظهاراتی اشاره می کنند – به ویژه اینکه آنها به عنوان “معتاد” به نظر می رسند – و همچنین نگرانی های فردی در مورد مصرف “سرعت” و متکی بودن به محرک ها.
اگرچه شواهد بالینی حکایتی در مورد ایمنی آنها یکی از منابع داده است، داده های تجربی محکمی برای رفع نگرانی های افراد مبتلا به ADHD ، عزیزان آنها و دستیاران حرفه ای ضروری است. چنین تحقیقات طولی، ردیابی مصرف دارو در طول زمان و اندازه‌گیری الگوهای مصرف و/یا سوء مصرف مواد، به سختی انجام می‌شود، اما یک مطالعه اخیر، این نوع داده‌ها را ارائه کرده است.
این مطالعه از داده‌ها و ارزیابی‌های بعدی از مطالعه درمان چندوجهی ADHD استفاده کرد، که یک مطالعه تصادفی‌سازی و کنترل‌شده روی 579 کودک مبتلا به نوع ترکیبی ADHD بود که از طریق ارزیابی‌های دقیق و دقیق انجام شد، که در ارزیابی‌های بعدی نیز استفاده شد. کودکان درمان دارویی، درمان رفتاری فشرده یا ترکیبی دریافت کردند. آنها طی 16 سال آینده 10 بار با ارزیابی های بعدی پیگیری شدند.
ارزیابی‌های بعدی شامل ارزیابی مصرف مداوم داروهای محرک درمان ADHD و مصرف مواد بود. ارزیابی های اولیه بر گزارش والدین تکیه داشت و با نزدیک شدن کودکان به سنین جوانی به خود گزارشی تغییر مکان داد. مطالعه حاضر بر اساس 465 شرکت‌کننده از مطالعه اصلی، با تقسیم مرد: زن 4:1، و میانگین سنی 25 سال بود که حفظ چشمگیر شرکت‌کنندگان برای یک مطالعه طولی است.
یافته‌های اصلی این بود که چه کودکان مبتلا به ADHD در طول سال‌های میانی تحت درمان مستمر و بدون وقفه تجویز شده برای ADHD باشند یا خیر، هیچ شواهدی مبنی بر افزایش (یا کاهش) خطر مصرف الکل، ماری‌جوانا، سیگار، یا سایر مواد وجود نداشت. نوجوانان یا بزرگسالان جوان مبتلا به ADHD در مقایسه با خطر در جمعیت عمومی. (کنترل هایی برای تغییرات رشدی وجود داشت، مانند افزایش هنجاری احتمالی مصرف الکل در نوجوانی و بزرگسالی در مقایسه با دوران کودکی، اما حتی این تغییرات بیشتر از نرخ های عمومی جمعیت نبود.)
بله، شکاکان می گویند، اما در مورد استفاده از محرک های تجویز شده برای ADHD به عنوان دروازه ای برای سوء مصرف بعدی کوکائین و مت آمفتامین چطور؟ مطالعه دیگری که اخیراً منتشر شده است، از یک نمونه چند کوهورتی از 5034 دانش‌آموز کلاس دوازدهم ایالات متحده استفاده کرد که 52 درصد آنها زن بودند، که خودشان درمان محرک تجویز شده را برای ADHD در ابتدا گزارش کردند. این گروه با گروه کنترل جمعیت بدون سابقه تجویز محرک یا سوء استفاده از داروهای محرک در ابتدا مقایسه شد.
یافته‌ها تفاوتی بین نوجوانان مبتلا به ADHD تحت درمان با محرک‌های تایید شده و نوجوانان گروه کنترل از نظر انتقال به کوکائین یا متامفتامین و استفاده از آن در بزرگسالی نشان نداد، به این معنی که گروه ADHD در معرض خطر بیشتری نسبت به گروه کنترل قرار نداشت. جمعیتی که قبلاً هرگز از محرک ها استفاده نکرده و یا سوء استفاده نکرده اند.
جالب توجه است، آن دسته از نوجوانانی که در ابتدا تحت درمان دارویی با محرک‌های ADHD قرار نمی‌گرفتند، بیش از 2.5 برابر بیشتر از جمعیت عمومی احتمال استفاده نادرست از کوکائین یا متامفتامین را داشتند.
برای یک پزشک، این اعداد باید به عنوان مجموع تفاوت های گروهی شناخته شوند. هر مورد مشتری مستلزم بحث در مورد خطرات هر نوع مصرف مواد مشکل ساز است، از جمله مواردی که به سادگی کیفیت زندگی و رفاه را کاهش می دهد. با این وجود، اساس تحقیقاتی وجود دارد که نشان می‌دهد دارودرمانی خطر مصرف مواد را فراتر از میزان موجود در جمعیت افزایش نمی‌دهد. بنابراین، نه، داروهای محرک درمان ADHD معتاد ایجاد نمی کند.
لطفا جهت دریافت خدمات روان شناسی و مشاوره با شماره 09010134684 تماس حاصل فرمایید.
